Aanvaarden van wat is

Ik doe geen nieuws. Geen kranten. Geen journaal om zeven uur. Zo weinig mogelijk radio. En al zeker geen nieuwssites zoals hln en consoorten. Want nieuws maakt mij niet blij. Integendeel: het maakt me vaak angstig en neerslachtig. Al die negatieve berichten over mensen die elkaar met opzet kwetsen, over de natuur die om zeep is en over geldwolven op elke hoek van elke straat… Het geeft me het gevoel dat het einde van de wereld nabij is en het toch allemaal geen zin heeft.

“Ik wil geen lidmaatschap van FC De Frustro’s”

En laat dat nu net zijn wat ik NIET wil! “Ik wil geen lidmaatschap van FC De Frustro’s” prijkt er op mijn vision board. Dus bande ik jaren geleden alle nieuws uit mijn leven – als er écht iets wereldschokkends gebeurt, kom ik het ook wel op een andere manier te weten. En ik oefen in aanvaarden. In het binnenlaten in mijn leven van wat is, zonder te oordelen of wat er gebeurt goed of slecht is. Zonder me te laten beïnvloeden door negatieve berichtgeving en de mening van Jan en alleman.

Een skill die me dezer dagen erg goed van pas komt. Met dat virus en zijn Britse vriendje, tijdens de donkerste dagen van het jaar. Geen al te beste tijden - dat merk ik niet alleen bij mezelf maar ook bij de mensen rondom me. Het is en blijft een serieuze krachtoefening om met z’n allen niet alleen op medisch vlak maar ook op mentaal vlak deze crisis te beteugelen. Op medisch vlak kunnen we het virus aanvallen, er een vaccin op loslaten zodat het zwak wordt, een front vormen door groepsimmuniteit te creëren. Op mentaal vlak kunnen we deze situatie misschien maar beter aanvaarden. Dat wil niet zeggen dat we ze fijn moeten vinden. Maar ze is er nu eenmaal. We kunnen er maar beter het beste van maken.

How to?

Aanvaarden is een keuze. Het werkt met alles en je kan het oefenen in alle gebieden van je leven: de ketting die in volle ochtendrush van de fiets ligt, de BE-alert mail met verlengde coronamaatregelen, de emoties die opborrelden toen ik het herdenkingsprentje maakte voor de herdenking van mijn overleden schoonbroer. Aanvaarden betekent niet dat je blij moet zijn met alles wat er gebeurt, maar wel dat je wat gebeurt binnenlaat in je leven zoals het is, zonder te oordelen. Dat kan in 3 seconden gebeuren, of het kan een hele tijd nodig hebben. Soms is herhaling nodig, wanneer je dacht dat je de situatie had aanvaard en toch opnieuw een strijd voelt. En soms kies je ervoor om iets (nog) niet te aanvaarden. Ook dat is prima.

De 5 denkstappen naar aanvaarding:

1. Adem een paar keer diep in en uit. Tot je je rustiger voelt en de situatie met je volle bewustzijn kan aanzien.

2. Kijk naar de situatie en breng naar boven wat deze met je doet. Wat voel je, wat denk je, waar wringt het, waar voel je weerstand? Erken en herken wat deze situatie met je doet, altijd in de ik-vorm dus. Het helpt om dat effectief uit te spreken: “ik voel me… want…”.

3. Vraag je af of je bereid bent om iets te doen met de situatie. Of je ervoor kan kiezen om deze situatie te aanvaarden. Misschien ben je nog te boos, of te verdrietig, of nog in shock. Ga dan terug naar stappen 1 en 2 en neem je tijd.

4. Aanvaarden gebeurt op het moment dat je zegt: “Oké, het is niet wat ik verwacht had, maar het is nu eenmaal zo.” Het is het moment waarop je beseft dat innerlijk verzet je niet helpt om de situatie aan te pakken of verder te gaan. Waarop je het gevoel kan omarmen, kan zeggen of kan denken: “Het mag er zijn.” Aanvaarden is een beweging van ‘nee, ik wil dit niet’ naar ‘ja, het is er’.

5. Ga op zoek naar wat deze nieuwe situatie jou brengt of kan brengen. Je hoeft niet dankbaar te zijn voor de gebeurtenis zelf, want die kan verdrietig of jammer zijn. Maar deze situatie en de emoties die erbij horen, vormen je wel en maken van jou de mens die je bent. Die aanvaarding zorgt voor een ontspannen energie waardoor ruimte ontstaat voor de volgende stap. Voor jouw volgende actie.

En ik?

Ik aanvaard tijdens deze donkere coronadagen dat een lekker afhaalmenu op een feestelijk gedekte tafel en met een chique outfit aan voorlopig het enige is wat in de buurt komt van uit gaan eten. En dat ik dat minder plezant vind dan ‘the real thing’, de restaurantervaring, maar dat het nu eenmaal op dit moment zo is. En ik ben dankbaar voor de mooie momenten die we hebben, aan die feestelijk gedekte tafel, én op ons terras. Ik ben dankbaar voor de mensen met wie ik zoveel vriendschap en liefde deel dat de vrieskou op een terras ons er niet van weerhoudt elkaar te ontmoeten, te genieten, te praten en te lachen.

Maar verdorie, wat ga ik ervan genieten wanneer het weer écht mag en we met z'n allen op restaurant mogen gaan!