Kettingziek
“Hoe krijg je’t allemaal voor elkaar?”, vragen mensen mij soms. Drie kinderen, een eigen zaak, bestuursvrijwilliger in een vereniging, vrijwilliger op nog een paar andere plekken… En, eerlijk? Ik weet soms ook niet hoe het me lukt.
Gelukkig heeft moeder natuur me een goed stel hersenen gegeven en kan ik de meeste dingen behoorlijk snel. En kan ik ook best vlot van de ene naar de andere taak switchen. Multitasken is het niet, eerder heel veel kleine dingen snel achter elkaar doen. Het lijkt soms op jongleren met 10 ballen.
En dan komt er plots die 11de bal bij. Telefoon van de juf of ik de zoon kan komen halen want hij voelt zich niet lekker. En 3 dagen later volgen ook zijn zussen dat voorbeeld. Kettingziek. Nee, niet ikzelf, maar het lijkt wel alsof er altijd wel iemand ziek is en we onze tienbeurtenkaart bij de huisarts al na maand 1 hebben opgebruikt.
Zo komt het dan dat ik deze blog schrijf in de keuken, terwijl ik 4,6kg groenten (uhuh, vier komma zes kilogram) stoof voor de eetdagen op school, de dochter op tijd op haar sportles probeer te krijgen én de andere dochter probeer wakker te houden om 20 voor 6 omdat ze anders straks niet slaapt. De zoon profiteert er rustig van en gaat vlotjes over zijn schermtijd.
Zucht.
“The key is not to prioritize what's on your schedule, but to schedule your priorities.”, zei Stephen Covey. Ik reserveer de zetel voor mezelf vanavond, zet mijn favoriete Netflix-serie op en ga resoluut voor ME-TIME!
Grtz!
Kirsten
PS. Op zoek naar balans in je leven? Kom eens praten!